07 November, 2011

Aidiladha.

sedey! sedey! sedey! raya haji tahun nih aku tak dapat nak balik sbb tiket abes! hahahaa. padan muka sndrik! sapa soh beli last minit. eeeeeeeeee. sndrik mau ingat lahhh! tak pasal2 aku tak merasa nasi dagang raya nehh. huh

tapi tu lah org cakap, setiap yg berlaku ada hikmah nya *ecceewaahhhhhh* bila aku xleh nak balik beraya, terpaksa lah aku lepak kat rumah sesapa yg sudi mngambil aku sbg anak angkat utk smentara. hahahahaa.

bincang2, aku sambut raya kat umah dida jerp. segan tuh kau jgn kata lah. kalau hari biasa takpe, nih hari raya. tak ke pelik raya x balik umah sndrik. mak ayah ada lagi kot. malu lah jugak. hikhikhikhik.

tapi nasib baik lah adik bradik dida, semua nya oke! kak cha & abg hafiz, abg & kak intan, abg chik & kak asma (ni semua nama yg dida pgil oke. bukan aku gatai2 nak pgil abg! :P) anak sedara dida LAGI LAH OKAYH! tambah2 si NAJWA SABRINA tuhhh. mulut kecik tapi cakap banyak!



tapi kesedihan aku tak balik beraya tak leh nk di bandingkan dgn kesedihan family dida yg tak boleh nak beraya walaupon ada di rumah sndrik! ibu sakit & masih di hospital. kalau korang jadi family dida, rasa2 boleh ke nak beraya? org yg kita sayang sdg sakit & sorang2 kat hospital. apa korang nak buat kalau ibu korang menangis2 suruh bawak dia balik nak sambut raya sama2? apa perasan korang bila pagi raya ibu korang takde kat rumah nak makan sama2? apa perasan korang bila korang tengok ibu korang menangis tengok anak dia sorang2 meninggal kan hospital bila waktu melawat habis?? apa korang nak buat??



dr jumaat sampai isnin, aku ikot dida ulang alik pegi hospital tengok ibu. kalau dalam 4 hari tuh aku rasa nak menangis tengok ibu, tengok bab, tgok adik bradik dida, korang bayang kan lah ibu yg dah sebulan lebey terlantar kat situ. aku just boleh cakap 'sabar da. lagi banyak dugaan kau dapat, makna nya Allah syg kau da. kalau kau tak kuat, mcm mana kau nak suruh ibu kuat?'

tapi tu lah, aku hanya boleh cakap. dida yg rasa? 4 hari aku kat situ, aku tgok sndrik mcm mana dida ngan adik bradik dia yg lain urus ibu, makan pakai semua. 4 hari tu jugak lah aku tnya diri sendiri "kalau benda ni jadi kat mak ayah aku, aku boleh buat ke ha? aku ada ke utk dorang? aku boleh ke jaga dorang mcm dida jaga ibu?"

aku suka tengok adik beradik dida yg tak pernah merungut lansung, mengeluh pon tak sbb dorang kena jaga ibu. aku harap dan aku yakin adik beradik aku pon macam tuh. aminnn.

dan di kesempatan ini, aku nak ajak lah sapa2 yang baca entry & belog aku nehh, kita sama2 doa moga ibu dida cepat sembuh dan dapat menjalan kan kehidupan seperti biasa. Insyallah.


note : entry ni aku post atas kebenaran dida. sorry da, aku tak berniat nak bercerita hal keluarga kau, hal ibu. just aku nak share apa yg aku rasa. tengs da! sbb kau, aku dapat rasa benda2 yg aku xpenah sangka aku akan rasa dlm masa terdekat nehh. keadaan ibu buat aku lebih bersyukur dengan apa yg aku ada skang. ingat, walaupun kau anak bongsu, tak semestinya kau kena jadi lemah. Bab skang harap kat kau je da. Yang lain ada komitmen masing2. biarlah kau yg mungkin lebih byak masa terluang cmpared dgn abg2 & kak2 kau, kena sacrifice skit. tak rugi daa. aku tau yang kau pon tau apa yg kau buat selama nih TAK RUGI :)

p/s : God is good, God is here, and God listens!

2 comments!:

sury@Adliah said...

berair mata aku baca..cuba tahan nangis..aku tak tau pon ibu die sampai macam ni..

to ida : ko anak yang baik..aku harap satu hari nanti aku pon kuat macam ko..thanks zimah..post pasal benda ni..

ZimaZain said...

no prob :)